«تیکی تاکا» باز هم جام برد و قهرمان اروپا شد، اما جوان اسپانیایی همچنان معترض است. حالا حتی یک-دوهای ژاوی و اینی یستا هم برای جنوب شهری های مادرید و بارسلون کار و اشتغال نمی شود. حالا برای جوانان ایالت های کاتالونیا و باسک، زیباتر از «ال کلاسیکو» و طلایی تر از دریبل های ریز مسی، حماسه جوانان مصری است و مقاومت مردان مصراته. یکی شان می گفت: «فوتبال، بازی است؛ بازی را ول کن، بنغازی را بچسب». حالا دیگر مسلمانان آندلس فهمیده اند که شهوت و عروسکان برهنه برای شان، نه «نان» می شود و نه «آزادی» و نه «برابری». فهمیده اند که فریب خورده بودند. حالا دیگر عصر، عصر «بیداری اسلامی» است. حالا دیگر همه این را فهمیده اند که اگر روزی غربی ها با بهره از علم مسلمین، برای خود آبرویی و برو بیایی کسب کرده بودند، اینک باید از مسلمین به جای «عِلم مناظره»، «عَلَم مبارزه» یاد بگیرند و پرچم جهاد بردارند و بر دروغ و تزویر و پول و پول و پول بشورند. اگر دیروز «قال الباقر(ع)» و «قال الصادق(ع)» به غرب رفت و «ابن سینا» و «ملاصدرا» و «درس و بحث» اتوبان یک طرفه شرق به غرب بود، حالا نوبت خدمت دگربار «بیداری اسلامی» به انسانی است که در غرب زائیده شده، اما با مفاهیم غربی، احساس غریبگی می کند. یکی شان می گفت: «ما علم مسلمین را گرفتیم، اما چون «ایمان» نداشتیم کارمان به سکس و خشونت رسید». حالا همین جوانان آندلس آرام آرام، اما خیلی سریع دارند «ایمان» پیدا می کنند و ایمان پیدا می کنند به اینکه «مبارزه» را هم باید از اسلام آموخت و از مسلمانان کسب کرد. تا در «قلب اروپا»، «بیداری اسلامی» تپیدن آغاز کند، راه دور و نزدیکی است. مهم این است که همه فهمیده اند این راه به خوبی دارد خودش را نشان می دهد.
¤¤¤
و باز هم این «اسلام» است که جلودار است.
